یک ژن، عامل پیدایش زبان گفتاری است
آجاک: یافته های دانشمندان نشان میدهد یک ژن با پیدایش زبان گفتاری مرتبط می باشد.
به گزارش گروه علمی ایرنا، وبگاه آسوشیتدپرس در گزارشی آورده است: چرا انسان ها آغاز به صحبت کردند؟ دانشمندان معتقدند که ژنتیک نقش بزرگی در این امر داشته است. آنها می گویند تکاملِ این قابلیت منحصربه فرد کلید بقای ما بوده است.
یافته های یک پژوهش جدید یک ژن خاص را به ریشه های باستانی زبان گفتاری مرتبط می کند. بر طبق این یافته ها، یک نوع پروتئین که فقط در انسان یافت می شود احیانا به ما در برقراری ارتباط به روشی جدید کمک می نماید. گفتار به ما این امکان را می دهد که اطلاعات را به اشتراک بگذاریم، کارها را هماهنگ و دانش را منتقل نماییم و در مقایسه با پسرعموهای منقرض شده مان مانند نئاندرتال ها و دنیسوواها به ما برتری می بخشد.
لیزا فاینستاک (Liza Finestack) از دانشگاه مینه سوتا در آمریکا که در این پژوهش شرکت نداشت، اظهار داشت: مطالعه جدید «اولین گام خوب برای شروع بررسی ژن های خاص» است که ممکنست بر رشد گفتار و زبان تأثیر بگذارد.
یافته های دانشمندان ممکنست روزی حتی به افرادی که مشکلات گفتاری دارند کمک نماید.
دکتر رابرت دارنل (Darnell Robert)، یکی از اعضاء این گروه پژوهشی، اظهار داشت: واریانت ژنتیکی که توجه محققان را به خود جلب کرده بود، یکی از انواع ژن هایی بود که به ظهور هوموساپینس به عنوان گونه غالب که امروز شاهد آن هستیم کمک کرد.
دارنل از ابتدای دهه ۱۹۹۰ میلادی روی پروتئینی به نام NOVA1، که برای رشد مغز بسیار مهم می باشد، مطالعه کرده است. دانشمندان برای پژوهش اخیر، در لابراتوار وی در دانشگاه راکفلر نیویورک از روش ویرایش ژن کریسپر (CRISPR) استفاده کردند تا پروتئین NOVA1 موجود در موش ها را با نوعی از این پروتئین که بصورت انحصاری در انسان ها وجود دارد برای آزمایش اثرات واقعی واریانت ژنتیکی جایگزین کنند. آنها در کمال تعجب مشاهده نمودند نحوه ایجاد صدای حیوانات هنگامی که یکدیگر را صدا می زدند تغییر کرد.
بچه موش های دارای واریانت انسانی، هنگامی که مادرشان را می دیدند، به روشی متفاوت از خواهران و برادرانشان با او صحبت می کردند. موش های نر بالغ دارای این واریانت نیز با دیدن یک موش ماده، برای جفت گیری به شکلی متفاوت از موش های معمولی جیرجیر می کردند.
دارنل اظهار داشت: در هر دو این موقعیت ها، موش ها برای صحبت کردن انگیزه دارند و آن هایی که واریانت انسانی داشتند به شکلی متفاوت صحبت می کردند که نقش این نوع ژن را در گفتار نشان میدهد.
گزارش این پژوهش بتازگی در مجله نِیچِر کامیوکِیشِنز (Nature Communications) منتشر گردید.
منبع: آجاك
این مطلب آجاک را پسندیدید؟
(0)
(0)
تازه ترینهای مرتبط
نظرات بینندگان در این باره