در ششمین همایش سواد فضای مجازی مطرح شد؛
جنگ هایی که هوش مصنوعی راه می اندازد!
آجاک: بالا بردن سطح خشم عمومی در امتداد جنگ تلفیقی از کاربردهای گسترش هوش مصنوعی است که در رسانه های اجتماعی جریان دارد. الگوریتم های هوش مصنوعی همین طور می تواند نتایجی مانند تقویت پوپولیسم را به همراه آورد.
ششمین همایش «سواد فضای مجازی» با محوریت «فضای مجازی و فرهنگ در عصر هوش مصنوعی» دوشنبه هفدهم دی ماه در محل باغ زیبا اجرا شد. در این همایش چهره های دانشگاهی و صاحب نظران حوزه ارتباطات و مدیریت رسانه به بررسی چالش ها، راه حل ها و تجربیات ایران و جهان در عرصه سواد فضای مجازی پرداختند.
عموپور: شایعه در قالب پوپولیسم افکار عمومی در فضای مجازی، به ایجاد ترس و نگرانی میان مردم در فضای واقعی، تضعیف اعتماد عمومی به منابع اطلاعاتی معتبر و رسانه های جریان اصلی، تاثیر بد بر تصمیم گیری ها فردی و جمعی جامعه، ترویج تعصبات و تبعیض های بین اقوام، تضعیف روحیه عمومی و کاهش انگیزه و امید مردم نسبت به آینده جامعه و کاهش سرمایه اجتماعی و مشروعیت سیاسی حکومت ها نزد افکار عمومی منجر می شود
هوش مصنوعی و تقویت پوپولیسم فضای مجازی
در یکی از پنل های این همایش، «سمیرا عموپور» پژوهشگر رسانه به موضوع «افکار عمومی و پوپولیسم فضای مجازی در عصر هوش مصنوعی» پرداخت. او با اشاره به این که در دهه های اخیر فضای مجازی یکی از مهم ترین عرصه های تبادل اطلاعات و ایجاد افکار عمومی بوده و با ظهور هوش مصنوعی و الگوریتم هایی که در این فضای پیشرفته بوجود آمده، به شدت تحت تأثیر قرار گرفته، پوپولیسم را به عنوان یکی از مهم ترین پدیده هایی که در این حوزه ظهور کرده است، معرفی نمود.
عموپور اضافه کرد: الگوریتم های هوش مصنوعی می توانند محتواهای خاصی را برمبنای علایق و رفتارهای گذشته کاربران به آنها پیشنهاد دهند که همین مساله می تواند به تقویت پوپولیسم منجر شود. پوپولیسم یا عوام گرایی یک فلسفه سیاسی است که بر طبق آن، سیاست ها باید بجای تصمیم گیری توسط نخبگان، مستقیما توسط اراده توده ها تعیین شوند. این مفهوم در ادبیات سیاسی به مفهوم مخالفت با نخبگان و تاکید بر قدرت و حقوق مردم عادی است. در پوپولیسم جامعه به دو گروه متضاد تقسیم می شود؛ «مردم پاک» و «نخبگان فاسد». پوپولیست ها معتقدند که سیاست باید بیان کننده خواست عموم مردم باشد و نخبگان را به عنوان مشکل اصلی جامعه معرفی می کنند. این فلسفه می تواند در شکل های مختلفی همچون دموکراسی، سوسیالیسم و حتی فاشیسم ظاهر شود.
وی با توضیح درباره ی انواع پوپولیسم اظهار داشت: پوپولیسم به دو دسته تقسیم می شود؛ پوپولیسم چپ گرا که مستقیما بر عدالت اجتماعی، توزیع عادلانه ثروت و پشتیبانی از حقوق کارگران تاکید دارد و پوپولیسم راست گرا که بر ملی گرایی، محافظه کاری فرهنگی و مخالفت با مهاجرت تاکید می کند. پوپولیسم فضای مجازی به مجموعه ای از رفتارها، واکنش ها، خشم، شادی، قضاوت ها و رفتارهای عامیانه مردم کوچه بازار به عنوان کاربران پلت فرم های فضای مجازی اطلاق می شود که مهم ترین خاصیت آن عدم تعقل، انتشار سریع، فراموشی سریع حوادث، عوام گرایی و توده پسندی است. از این خاصیت ها را عمدتا بلاگرها، سلبریتی ها و اینفلوئنسرها برای کسب درآمد و افزایش دنبال کننده استفاده می نمایند.
سمیرا عموپور پژوهشگر رسانه به گفته این پژوهشگر حوزه رسانه، پوپولیسم فضای مجازی به استفاده از تاکتیک های پوپولیستی در بستر اینترنت و شبکه های اجتماعی اشاره دارد. این تاکتیک ها شامل جلب حمایت عمومی بوسیله پیام های ساده و احساسی، مقابله با نخبگان و قدرت های مستقر و بهره برداری از نارضایتی عمومی است. در فضای مجازی پوپولیست ها اغلب از لفاظی های ضدنخبه گرایی و شعارهای جذاب رای جذب مخاطبان استفاده می نمایند و تلاش می کنند تا خودرا به عنوان نماینده مردم عادی معرفی کنند. پوپولیسم در فضای واقعی و مجازی شباهت ها و تفاوت هایی دارند. مفهوم پوپولیسم در فضای واقعی و مجازی در تقسیم بندی جامعه یا فضای مجازی به دو گروه «ما» و «آنها»، استفاده از لفاظی های ساده و قابل فهم مانند الفاظ کوچه بازاری، تکیه بر احساس و عواطف کاربران، انتشار اطلاعات ناصحیح یا تحریف شده و جلب توجه بوسیله مهارتهای تبلیغات رسانه ای شباهت دارند. تفاوت های مهم پوپولیسم در فضای واقعی و مجازی هم شامل سرعت و گستردگی انتشار بالا در فضای مجازی، تعامل مستقیم با کاربران، استفاده از ابزارهای چند رسانه ای مانند ارسال پیام بوسیله نماد پلتفرم، گمنامی و ناشناس بودن و عدم پاسخگویی به عواقب و تاثیر الگوریتم های از قبل برنامه ریزی شده بر درک مخاطبان می شود.
صمدی: یکی از کارهایی که در جنگ ترکیبی به انجام می رسد بازنشر گسترده محتواها و کلیپ هایی است که مردم را عصبانی می کند؛ بعنوان مثال کتک خوردن یک دست فروش به دست مامور شهرداری. نکته جالب توجه این است که پلت فرم های شبکه های اجتماعی افراد را معتاد به دیدن کلیپ هایی می کند که آنها را عصبانی و ناراحت می کند
وی در ادامه درباره ی کاربردهای شایعه در قالب پوپولیسم افکار عمومی در فضای مجازی توضیح داد: شایعه در قالب پوپولیسم افکار عمومی در فضای مجازی به ایجاد ترس و نگرانی میان مردم در فضای واقعی، تضعیف اعتماد عمومی به منابع اطلاعاتی معتبر و رسانه های جریان اصلی، تاثیر بد بر تصمیم گیری ها فردی و جمعی جامعه، ترویج تعصبات و تبعیض های بین اقوام در فضای واقعی جامعه، تضعیف روحیه عمومی و کاهش انگیزه و امید مردم نسبت به آینده جامعه و کاهش سرمایه اجتماعی و مشروعیت سیاسی حکومت ها نزد افکار عمومی منجر می شود.
وی در آخر سخنرانی خود در این پنل به شیوه های مقابله با چالش های پوپولیسم در فضای مجازی اشاره کرد: شیوه های مقابله و مواجهه با چالش های پوپولیسم در فضای مجازی شامل آموزش آگاهی بخشی و افزایش سواد فضای مجازی کاربران، تقویت قوانین و مقررات برای مقابله با انتشار اطلاعات نادرست، ایجاد فضاهای گفتگو و تبادل نظر سازنده بین افکار عمومی در فضای واقعی، استفاده از فناوری های پیشرفته و الگوریتم ها برای حذف محتوای ناصحیح و مضر و تقویت و پشتیبانی از رسانه های مستقل و معتبر در فضای واقعی می شود.
عموپور همین طور بر نقش سازمان ها و ادارات کشور برای مقابله با پدیده پوپولیسم فضای مجازی اصرار کرد و اظهار داشت: راهکارهای سازمانی و اداری در کشورها برای مقابله با پوپولیسم فضای مجازی وجود دارد که شامل ایجاد کمیته های مشترک بین دولت، سازمان های غیردولتی، شرکت های فناوری و رسانه ها، تدوین و اجرای سیاست های جامع و هماهنگ بین سازمان ها و نهادهای مرتبط، برگزاری نشست ها و کارگاه های آموزشی برای تبادل اطلاعات و تجربیات بین عوامل اجرائی کشور، توسعه و استفاده از فناوری های مشترک برای شناسایی و مقابله با محتوای نادرست، پایش و ارزیابی مستمر فضای مجازی و رصد تاثیرات آن بر فضای واقعی و اجرای کمپین های آگاهی بخشی عمومی برای اطلاع رسانی به مردم درباره ی خطرات پوپولیسم است.
هدف از کاربرد هوش مصنوعی در جنگ های ترکیبی چیست؟
در پنل دیگر، «مهران صمدی» استاد ارتباطات دانشگاه آزاد اسلامی تبریز به ارائه پژوهش خود با موضوع «هوش مصنوعی و جنگ ترکیبی» در حوزه کاربرد و مفهوم شناسی این مساله پرداخت.
وی با اشاره به این مساله که هوش مصنوعی با ترکیب روش های مرسوم و غیرمرسوم جنگی، دینامیک های درگیری ها را بطور بنیادین تغییر داده است اظهار داشت: این مقاله به بررسی نقش هوش مصنوعی در جنگ های ترکیبی می پردازد و تاکید دارد که این فناوری توانسته است بطور بنیادین ماهیت درگیری ها را متحول کند. با ادغام روش های مرسوم مانند تاکتیک های نظامی با روش های غیرمرسوم نظیر جنگ های سایبری، تبلیغات و اطلاعات نادرست، هوش مصنوعی به ابزاری تبدیل گشته است که توازن قوا را در میدان نبرد به سود بازیگرانی که از آن استفاده می نمایند تغییر داده است. این پژوهش همین طور به چالش های اخلاقی و عملیاتی مرتبط با بهره گیری از هوش مصنوعی در این نوع درگیری ها پرداخته و پیشنهادهایی برای مواجهه موثر با این فناوری ارائه می دهد.
صمدی در ادامه به تعریف جنگ ترکیبی پرداخت: جنگ ترکیبی ادغام تاکتیک های متنوع همچون حملات سایبری، تبلیفات و فشارهای اقتصادیست. در جنگ ترکیبی ما شکست یا پیروزی مطلق نداریم و در عوض موفقیت یا عدم موفقیت نسبی داریم. زمانی ممکنست دشمن موفقیت نسبی داشته باشد و گاهی هم ممکنست ما موفقیت یا شکست نسبی داشته باشیم. در جنگ سخت امکان رصد تحرکات دشمن بوسیله ماهواره و یا هر ابزار دیگری وجود دارد و بطور معمول صدای انفجار هم شنیده می شود و اقناع افکار عمومی آسان تر است. اما در جنگ ترکیبی و جنگ نرم و جنگ شناختی بااینکه امکان رصد بوسیله تحلیل داده ها در فضای مجازی جود دارد اما صدای انفجار وجود ندارد و به این علت اقناع افکار عمومی و مسئولین برای اتخاذ آرایش جنگی رسانه ای دشوار است.
مهران صمدی مدرس ارتباطات صمدی: در جنگ های تلفیقی از طریق هوش مصنوعی اتاق پژواک می سازند. بطورمثال کاربری در فضای مجازی با لایک یا کامنت از یک نگرش حمایت می کند. بلا فاصله توسط نهادهای امنیتی برای او یک پرونده الکترونیک تشکیل می شود و ذائقه سیاسی فرد را تشخیص می دهند و بوسیله بمباران اطلاعاتی آغاز به ارسال یک سری محتوا می کند
به گفته این مدرس دانشگاه، یکی از اهداف دشمن در جنگ ترکیبی با بهره گیری از هوش مصنوعی برای بالا بردن میزان خشم در فضای مجازی است. طبق فرمول هایی که وجود دارد میزان خشم نمادین و خشم در فضای مجازی بوسیله کلان داده ها ۱.۷ است. اگر میزان خشم بیش از این عدد شود این احتمال وجود دارد که این خشم به دنیای واقعی تسری پیدا کند که در بحران های اجتماعی مواردی بوده که حتی خشم در فضای مجازی به عدد ۲۷ نیز رسیده بود. هدف افرادی که بدنبال جنگ ترکیبی هستند از بالا خشم در فضای مجازی، انتقال کنشگران غیرفعال به فعال یا کشاندن کنشگران از صندلی به صحنه و از خانه به میدان است.
مهران صمدی به تاکتیک های هوش مصنوعی در جنگ های ترکیبی اشاره نمود و بیان داشت: یکی از کارهایی که در جنگ ترکیبی به انجام می رسد بازنشر گسترده محتواها و کلیپ هایی است که مردم را عصبانی می کند. بعنوان مثال کتک خوردن یک دست فروش به دست مامور شهرداری. نکته جالب توجه این است که پلت فرم های شبکه های اجتماعی افراد را معتاد به دیدن کلیپ هایی می کند که آنها را عصبانی و ناراحت می کند. یکی از تاکتیک ها هم استفاده از کهن الگوها است؛ بطورمثال کهن الگویی مانند ظلم به زنان از مواردی است که برای تحت تأثیر قرار دادن و هیجانی کردن افراد در فضای مجازی استفاده می شود. اغلب در تولید محتوا از یک مثلث استفاده می کنند؛ مثلث قربانی، قهرمان و شرور که کشته شده ها نقش قربانی را دارند، معترضین نقش قهرمان و نهادهای حاکمیتی هم چهره شرور را در روایتی که تعریف می کنند دارند. در این مورد، یکی دیگر از روش ها تاکتیک خلاء موفقیت است؛یعنی فاصله بین وضعیت موجود و وضع مطلوب را آنقدر زیاد نشان می دهند که وقتی افراد در محتوا دقیق می شوند احساس ناکامی و یاس می کنند.
وی اضافه کرد: تاکتیک دیگری که در این جنگ ها توسط هوش مصنوعی استفاده می شود جایگزین کردن لذت بجای شادی و تداخل مفهوم تمتع با مالکیت است. لذت لحظه ای است اما شادی ماندگار است. لذت اعتیادآور است برای اینکه پس از هربار استفاده باید دوز مصرف را بالا برد اما شادی این طور نیست. بطورمثال ممکنست عملی انجام دهید و برای سال ها با هربار یادآوری آن شاد شوید. تفاوت تمتع و مالکیت هم به این صورت است که می گویند بعنوان مثال اگر می خواهید از طبیعت لذت ببرید باید حتما ویلا و جت شخصی و کشتی تفریحی داشته باشید در صورتیکه برای لذت بردن از نعمات خدا نیاز به مالکیت نیست و با هنر تمتع هم می توان از این نعمت ها بهره برداری نمود.
این مدرس ارتباطات در آخر گفت: تاکتیک بعدی که از آن در جنگ های ترکیبی استفاده می شود اتاق پژواک است که بوسیله هوش مصنوعی اتاق پژواک می سازند. بطورمثال کاربری در فضای مجازی با لایک یا کامنت از یک نگرش حمایت می کند. بلا فاصله توسط نهادهای امنیتی برای او یک پرونده الکترونیک تشکیل می شود و ذائقه سیاسی فرد را تشخیص می دهند و بوسیله بمباران اطلاعاتی آغاز به ارسال یک سری محتوا می کند. محتوایی متناسب با پستی که فرد لایک کرده است تا او را در حباب فیلتر قرار دهند و فقط آن چیزی را به فرد می دهند که فکر می کنند او دوست دارد بشنود. این کار قدرت تساهل و تسامح در جامعه را به شدت پایین می آورد و موجب ایجاد دوقطبی می شود.
منبع: acak.ir
این مطلب آجاک را پسندیدید؟
(0)
(0)
تازه ترینهای مرتبط
نظرات بینندگان در این باره