توسط پژوهشگران صورت گرفت
بررسی میزان وجود یك عنصر سمی در دریاچه ارومیه
آجاك: پژوهشگران در پژوهشی میزان آرسنیك دریاچه ارومیه را اندازه گیری و آنرا با استانداردهای موجود مقایسه كردند تا دریابند وجود این عنصر سمی در آب های دریاچه ارومیه چه قدر خطرناكست.
به گزارش آجاك به نقل از ایسنا، متاسفانه در دهه گذشته روند رو به رشد توسعه و كارهای مختلف انسانی به رغم سودمندی، چالش های مهم زیست محیطی را برای انسان به ارمغان آورده است كه از این میان اكوسیستم های آبی به سبب قابلیت های بالاتر توسعه در معرض خطرات جدی تری قرار دارند.
آرسنیك، عنصری سمی است كه مقدار كمی از آن می تواند سبب مرگ انسان شود. پژوهشگران در پژوهشی با عنوان "بررسی میزان آلودگی به آرسنیك در رسوبات دریاچه ارومیه و احتمال تأثیر آن بر سلامت جامعه انسانی" این مساله را بررسی كردند. در این پژوهش كه توسط مریم كاظمی، دانشجوی كارشناسی ارشد دانشگاه آزاد واحد اصفهان، عاطفه چمنی از گروه محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان و مركز تحقیقات پساب و پسماند این دانشگاه و همین طور ناصر آق از گروه بیوتكنولوژی و تكثیر و پرورش پژوهشكده آرتمیا و آبزیان پروری دانشگاه ارومیه انجام شده، آمده است: «با توجه به بازدیدهای میدانی و برمبنای قابلیت دسترسی در پاییز و زمستان فواصل ایستگاه ها نسبت به هم و پوشش دادن كل محدوده مورد مطالعه، همین طور باتوجه به نزدیكی به ورودی آب رودخانه آب و پساب صنعتی و شهری و همین طور در اطراف تلاقی دو سمت شمالی و جنوبی میان گذر، ۱۲ ایستگاه در دو طرف میان گذر دریاچه ارومیه انتخاب و موقعیت آن ثبت گردید.»
در این مقاله آمده: «نمونه برداری در دو فصل پاییز و زمستان از عمق ۳۰ سانتی متری رسوب و توسط نمونه گیر دستی انجام شد. نمونه رسوب توسط بیلچه پلاستیكی اسید شور شده برداشت و درون كیسه های پلاستیكی پلی اتیلنی ضخیم قرار گرفت، در نهایت تمامی نمونه ها در یخدان قرار داده شد و ظرف كمتر از ۲۴ ساعت به آزمایشگاه منتقل و داخل فریزر نگهداری شدند. بعد از آماده سازی نمونه ها، غلظت آرسنیك در آنها اندازه گیری شد.»
بر اساس یافته های پژوهشگران، همه ایستگاه ها دارای تفاوت معنادار بین غلظت آرسنیك در فصول زمستان و پاییز هستند. بر این اساس، ایستگاه ۱۱ (بخش انتهایی پل میان گذر در بخش جنوبی میان گذر) و ایستگاه ۴ (ابتدای پیكره آبی در بخش شمالی میان گذر) دارای بیشترین میزان آرسنیك در فصل زمستان و ایستگاه ۶ (كیلومتر ۳ پیكره آبی دریاچه در بخش شمالی میان گذر) نیز دارای پایین ترین میزان اندازه گیری شده آرسنیك است، ایستگاه ۳ (ابتدای پیكره آبی دریاچه در بخش جنوبی میان گذر) و ۴ دارای بیشترین و ایستگاه ۶ دارای پایین ترین میزان آرسنیك در فصل پاییز است.
نویسندگان این مقاله می گویند: «بر اساس نتایج آزمون، میانگین غلظت آرسنیك در رسوبات منطقه در هر دو فصل (۷.۴۸ میلی گرم بر كیلوگرم) از میزان استاندارد كیفیت رسوب كانادا (۷.۲۴ میلی گرم بر كیلوگرم) بیشتر است، اما تفاوت معنادار ندارد. به عبارت دیگر در مرز خطر قرار دارد.»
در بخش پایانی این مقاله آمده: «افزایش بار آلودگی به فلزات سنگین همچون آرسنیك در رسوبات و آب دریاچه می تواند زنگ خطری برای ادامه نسل پرندگان و سایر موجودات آبزی دریاچه باشد. به همین دلیل، انجام پایش مستمر آب رودخانه های ورودی به دریاچه ارومیه، ممنوعیت استفاده بی رویه از كودهای كشاورزی و آفت كش ها، ممانعت از ورود پساب های صنعتی و كشاورزی و فاضلاب های شهری به دریاچه و رودخانه های منتهی به آن می تواند برای كاهش بار آلودگی این اكوسیستم باارزش بسیار مفید باشد.»
این پژوهش در سومین شماره چهل وپنجمین دوره نشریه محیط شناسی انتشار یافته است.
منبع: آجاك
این مطلب آجاک را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترینهای مرتبط
نظرات بینندگان در این باره