سهم کارخانه های آسفالت در آلودگی هوای تهران
پژوهشگران کشور در یک پژوهش، نقش کارخانه های آسفالت جنوب غرب تهران را در آلودگی هوای پایتخت مورد بررسی قرار داده و سهم آنرا با بهره گیری از مدل سازی و به تفکیک منطقه مشخص کردند.
به گزارش آجاک به نقل از ایسنا، عبارت «ذرات معلق» اصطلاحی است که به گرد و غبار موجود در هوا که عمدتا ناشی از فعالیت صنایع هستند گفته می شود. ذرات معلق باتوجه به اندازه و قطر خود به دو دسته مهم ذرات با قطر کمتر از ۲.۵ میکرون یا PM2.5 و ذرات با قطر کمتر از ۱۰ میکرون یا PM10 تقسیم می شوند. شواهد علمی نشان داده اند که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض PM2.5 و PM10 موجب ایجاد اثرات سوء بهداشتی در انسان گردیده و بیماریهای قلبی عروقی، تنفسی و عروق مغزی را به دنبال دارد. همین طور از دیگر اثرات ذرات فوق می توان به اثر بر عملکرد شش ها، افزایش فشارخون، نارس زایی، کاهش وزن نوزادان و افزایش مرگ و میر کودکان اشاره نمود.
یکی از صنایع مهم که آلاینده های منتشره از آن، تأثیرات کوتاه مدت و میان مدت خطرناکی بر محیط زیست و سلامت انسان دارد کارخانه های آسفالت گرم هستند. آسفالت گرم، مخلوطی از مصالح سنگی خرد شده و ۴ تا ۵ درصد قیر گرم است که بر حسب نوع دانه بندی و غیر مصرفی در دمای حداقل ۱۰۵ تا ۱۶۳ درجه سانتی گراد تولید می شود. تولید آسفالت مانند هر پروسه دیگری که در آن مواد، گرم و یا سوزانده می شوند طیف وسیعی از آلاینده ها را که یکی از مهم ترین آنها ذرات معلق هستند وارد اتمسفر می کند و در صورت عدم استفاده از روش های کنترلی به هنگام تولید محصول می تواند موجب وارد آمدن لطمه های جدی بر سلامت فرد و محیط زیست گردد.
در این خصوص، پژوهشگران دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران باتوجه به اهمیت موضوع، یک مطالعه پژوهشی را انجام داده اند که در آن وضعیت پراکنش ذرات معلق خروجی از کارخانه های آسفالت در منطقه جنوب غرب تهران مورد ارزیابی علمی واقع شده است.
این مطالعه در صنایع آسفالت یک مجتمع معدنی در جنوب غرب تهران انجام شد و برای اجرای آن، ابتدا میزان انتشار ذرات PM2.5 و PM10 خروجی از دودکش های کارخانه های آسفالت محاسبه گردید و سپس نحوه پراکنش آنها با بهره گیری از یک مدل ریاضی برای متوسط زمانی 24 ساعته و یک ساله تا شعاع 50 کیلومتری از مجتمع ترسیم گردید.
نتایج این پژوهش نشان داد بااینکه میزان انتشار ذرات ناشی از کارخانه های آسفالت جنوب غرب شهر تهران در میزان قابل قبولی قرار دارد، اما موجب تأثیرگذاری بر روی کیفیت هوای مناطق اطراف مجتمع معدنی و تا حدودی شهر تهران می گردد.
بر این اساس، اثرات تجمعی صنایع مختلف منطقه می تواند موجب کاهش کیفیت هوا و افزایش احتمالی خطرات بهداشتی در جوامع اطراف مجتمع گردد.
نبی اله منصوری، استاد گروه مهندسی محیط زیست واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی تهران و همکارانش دراین باره توضیح می دهند: «نتایج بررسی های ما نشان داد بیشترین میزان غلظت ذرات معلق، در داخل مجتمع معدنی بوده که با فاصله گرفتن از مجتمع از میزان آنها به تدریج کاسته می شود».
آنها می افزایند: «پراکندگی ذرات در جهت بادهای غالب بصورت یکنواخت بوده و بیشینه غلظت های PM2.5 و PM10 در بازه زمانی 24 ساعته به ترتیب در شهر قدس، شهریار، اندیشه و مرکز تهران بوده است. همین طور پراکنش ذرات به سمت شهر تهران تا مناطق شرقی آن ادامه داشته است».
بااین حال طبق نتایج فوق، پراکندگی ذرات در دوره متوسط سالیانه در پهنه مدل سازی چندان چشم گیر نبوده و حداکثر تا مناطقی در غرب و جنوب غرب تهران رسیده است.
بگفته منصوری و همکارانش، «با توجه به میزان انتشار ذرات از کارخانه های آسفالت و نیز جهت باد غالب منطقه، فعالیت این کارخانه ها در میزان آلودگی هوای مناطق اطراف نیز شهر تهران تأثیرگذار هستند. همین طور باتوجه به استقرار صنایع همچون ای تولید شن و ماسه، کارگاه های بتن سازی و تولید قطعات در داخل و اطراف این مجتمع، اثرات تجمعی این صنایع می تواند موجب افزایش غلظت ذرات معلق در هوا گردد».
آنها معتقدند: «این امر می تواند منجر به افزایش میزان آلودگی هوا و نیز افزایش خطر خطر مبتلاشدن به بیماریهای در رابطه با ذرات در جوامع در معرض گردد. پس انجام مطالعه در مورد بررسی میزان پراکنش تجمع آلاینده های صنایع مختلف منطقه بر روی جوامع اطراف پیشنهاد می گردد».
این یافته ها را فصلنامه علمی پژوهشی «مهندسی بهداشت محیط» وابسته به دانشگاه علوم پزشکی البرز منتشر نموده است.
این مطلب آجاک را پسندیدید؟
(0)
(0)
تازه ترینهای مرتبط
نظرات بینندگان در این باره